بلاخره فرزند بیشتر چی؟ زندگی شادتر یا سفره های کوچکتر ؟

روزی روزگاری قرار بود دو بچه کافی باشد فرزند کمتر مساوی بود با زندگی بهتر... از بس در ازدحام جمعیت بچه های دهه شصت در مدرسه له و لورده شدیم از بس روی نیمکت های چهار نفره و در مدرسه های دو شیفته نفسمان برید. از بس دفتر و قلم کم بود امکانات نبود همه چیز جیره بندی بود فقیر و غنی هم نداشت مملکت با کمبود مواجه شده بود.
 بلاخره کمی فضا برای جنب و جوش یافتیم. بلاخره ذوق کردیم آقای جمهوری اسلامی یک بار هم که شده سیاستی درست در پیش گرفته با فرزند کمتر زندگی بهتر ...
اما خب نه اینکه همه جور امکانات فراهم شده، نه اینکه مشکلات اقتصادی نداریم، مشکلات اجتماعی حل شده، نه اینکه نان زیادی داریم برای خوردن. نه اینکه هوای عالی داریم برای نفس کشیدن و کلا مملکت گل و بلبلی داریم که مپرس این است که حالا باز هم وقت آن رسیده تا ارتش بیست میلیونی مد نظر آقایان را اهدا کنیم.
احمدی نژاد تنها وارث یک تفکر عقب مانده بود آن تفکر هنوز پا برجاست با شمایلی دیگر و در لباسی دیگر شاید این بار کمی تمیزتر و آراسته تر. بدون شلختگی های نفرت انگیز قبل و اراجیف بافی های بی سر و ته اما در هنوز روی همان پاشنه می چرخد احمدی نژاد رفته اما مملکت هنوز هم ظرفیت 150 میلیون جمعیت را دارد حالا باید یقه چه کسی را سفت بچسبیم؟
به بهانه پوسترهای شاهکار آقایان طراح انقلاب اسلامی گزارش من درباره فرزند آوری در سایت ایران وایر : اینجا کلیک کنید