من دیگه نیستم ...

* دستشویی در میدان نقش جهان که دل بسیاری از دوستان الخصوص بهنام جان را شاد کرده چشم هایش را به روی جهان گشود.

تنها چیزی که این روزها باعث تسکین آدم می شه مرور خاطرات خوش و امید به تکرار اونهاست . از ناله کردن خوشم نمی یاد اما کمی که دورو برت و نگاه می کنی می بینی ناله داره از در و دیوار می باره و تو هم کاری از دست ات بر نمی یاد جز زدن به کوچه علی چپ . منم الان اونجام تو کوچه علی چپ و هیچ راه تماسی با من هم وجود نداره نه تلفن ، نه اس ام اس ، نه ملاقات حضوری

شاید الان حبس خانگی باشم ، شایدم رفتم خارج شایدم کلاس گذاشتم !!! مهم اینکه دیگه نیستم نه رفیق دیگه نیستم . نیستم شایدم یعنی دیگه نیستم تو چرخه تکراری خریت خودم . چرخه ایی که هی تکرار می شه و بعد دیگران و مقصرش می دونم نه خودم مقصرم خودم اما دیگه نیستم رفیق .

هر آدمی یه قیمتی داره یکی ماهی 300 تومن می ارزه یکی ماهی یک میلیون تومن یکی هم ماهی ... یعنی انقدر زیاده قیمت ماهیانه اش که نمی شه جز رفاقت جور دیگه ایی پرداخت اش کرد . کم هستن این جور رفقا بهتر ؛ دورت هر چی خلوت تر اعصابتم آروم تر چندبار باید یه آدم چوب خریت تو رفاقت و بخوره ؟ ممکنه خیلی ها به خودشون بگیرن مهم نیست حتما رفقای 300 تومنی بودن که به خودشون می گیرن .

به هر حال دل چرکینی ام الان از چند نفری زیاده فقطم یه جور پاک می شه . که دیگه هرگز ریخت شونو نبینم نه ریختشونو نه پیامهای با واسطه و بی واسطه شونو آقا من دیگه نیستم من دیگه دولا نیستم تا شما دوست عزیز سوار بر بنده شده و خر مراد را به تاخت برانید حتی شما دوست عزیز . با شما هستم .

راستی یه جا دیگه هم نیستم : برای همکاری با نشریه یا هر کوفت دیگر دولتی هر چند از خود نشریه مربوطه تماس های مکرر داشتم اما یه احمق که نه سر پیازه نه ته پیاز هم در تلاش برای یافتن شماره بنده این نشریه رو بهانه کرده اما خر خودشه چون مدیران نشریه مربوطه خودشون شماره تماس بنده رو داشتن .

تنها جایی که خودم نیستم اما گزارش هام هست این روزها سایت آفتاب و روزنامه وزین همشهری صفحات وزین گردشگری و میراث فرهنگی است و البته تنها جایی که خودم هم هستم در برنامه های سفر یا گردهمایی های گروه 1+7 در ... است .

پی نوشت :

تمام سهم خشت های تاریخ (البته با اندکی سانسور) : http://www.hamshahrionline.ir/News/?id=114453